Ikth, ij dan joekoen guhkiem mænngan, onne baernie onne voenesne onne laantesne årroeji. Dïhte lij sjïere onne baernie eevre iemie fuelhkesne. Dïhte stoerre fuelhkesne gelliej aajkohkigujmie byjjeni, men aaj gelliej seasajgujmie jïh jiekiejgujmie jïh tjietsiejgujmie. Såemies dejstie seasijste jïh jiekijste jïh tjietsijste lin eevre sïejhme seasah jïh jiekieh jïh tjietsieh, men akte dejstie lij ånnetji jeatjahlaakan. Baernie daam seasam lyjhki, dovne dan åvteste dïhte stååkedi, laavloeji jïh gieltegs soptsesh gaajhken bïjre soptsesti mij lij sov bïjre. Idtji gåessie gih heamturegærjeste lohkh, juktie seasah gaajhkh daah soptsesh sov åejjien sisnie utnin. Dah lin soptsesh mah tjaebpies hievnienviermine båtnahtallin, mah sïlpetråarine biejjhguakosne gïjkin. Jïh dan åvteste baernie idtji hievnijste bïllh. Dïhte tuhtji hievnienviermieh lin dan tjaebpie, jïh eeremasth mænngan lij obreme. Dellie ov goh diamaantine biejjhguakosne gïjkin. Gosse lin skåajjesne vaedtsieminie seasa iktesth smaave soptsesh soptsesti, gusnie prinsh, prinsessah, tråallh, sopmh, nåvserh jïh saemien, mytiske jupmelh lin meatan. Joekoen gosse jåvle geatskani.

Det var en gang for ikke så veldig lenge siden, at det bodde en liten gutt i ei lita bygd i et lite land.
Han var en spesiell liten gutt i en helt normal familie. Han vokste opp i en storfamilie med mange fettere og kusiner, men også mange tanter og onkler. Noen av tantene og onklene var helt ordinære tanter og onkler, med unntak av en litt annerledes tante. Han likte denne tanten veldig godt, fordi hun både -lekte, sang og fortalte spennende historier om alt rundt seg. Hun leste dem aldri fra en eventyrbok, for hun hadde alle disse historiene inne i hodet sitt. Det var historier som ble spunnet som flotte spindelvev, som blinket som sølvtråder i solskinnet. Det var derfor gutten ikke var redd for edderkopper. Han syntes spindelvev var så vakkert, spesielt etter at det hadde regnet. Da blinket det som diamanter i solen.