Denne boka er et genuint tidsbilde frå rettsoppgjøret etter andre verdskrig. Min far Torgeir Lognvik kunne ikkje med sin beste vilje forstå at han skulle tiltalas og straffas eter krigen for at han hadde stått i striden i den uriasposten det var å vera lensmann. Lensmannsjobben var ein stor utfordring med ein hårfin balansegang mellom rettsutøvelse og motstand mot okkupasjonen . Han meinte sjav at han hadde gjort den jobben bra og raka mange kastanjer for sine sambygdingar gjennom krigsåra. Spesielt var det problematisk i forhold til at vesttelen er van med at reglar gjeld opp til i nærheten av Vest-Telemark , men videre er reglar liksom bare som ei slags teoretisk rettesnor så langt det passar Vesttelen. Problemet for lensmannen var at under okkupasjonen kunne denne holdningen få uante store negative konsekvenser for ikkje bare den som oversåg reglane , men kanskje for heile lokalsamfunnet. Han meinte dermed at han tok stor risiko og la hovudet på blokka for sine sambygdingar mang ein