Det er blitt sagt at vers ikkje kan lesast for langsamt. Det krevst tid og det er naudsynt med ro. Eg trur det er rett. Mest alt eg skriv har sin bakgrunn i eiga røynsle, med faktiske hendingar og levd liv. Det er ikkje «dikt og forbannet løgn». Derfor er nemninga «vers» i mine øyre betre enn «dikt». Det er òg slik at eg er ein røyndommens mann, med ein heller svakt utvikla fantasi. Oddmund Søvik
All the categories
