Denne boka er full av vemmelege vers. (Åtvaring: Det er ikkje nokon vanlege «Det var ein gong»-eventyr.) Her er stakkars Oskepott som får hjartet trampa i tusen bitar fordi prinsen hennar er ein valdeleg gnitar. Dvergane til Snokvit er snille og greie, men har ein vane som gjer dei skrekkeleg leie ... Og kva med Gullhar, ei tjuvaktig lita lus, som snik seg rundt og lokar i dei tre bjornenes hus ...?